Bir imparatorluk, bir devletin başka bir devlete veya bir dizi devlete hakim olduğu siyasi bir yapıdır. Tarihte başında imparator olmayan bir çok devlete “imparatorluk” denmesine rağmen, özünde bir imparatorluk bir imparator tarafından yönetilir.
Özünde, Bir imparatorluk bir devletin diğerine egemen olmasıdır. Bu fikir, “imparatorluk” teriminin yaygın kullanımının merkezinde yer alır ve devlet kurmanın kendisi kadar eskidir. İlk şehir devletleri komşularını ele geçirerek büyümeye çalıştılar. Başardıkları yerde daha büyük tek bir devlet ortaya çıkabilirdi. Ama saldıran devlet sıklıkla yarı bağımsız pekçok çevre devlet üzerinde kontrolü sağlayan merkezi bir devlete dönüşmüştür. Bu Çekirdek devlet, bölgedeki en güçlü olmaktan daha fazlası olurdu.
[book-atlasofempires]
Sparta bir devletler bir lideriydi, ancak hiç siyasetlerine müdahale etmeye pek ilgi duymuyordu. Buna karşılık Atina’da bir birliğe liderlik etti, ancak sözde bağımsız üyelerine denetimli Atina tarzı bir demokrasiye zorladı. Sparta bir grubun en güçlüsü olan üstün bir devletti, Atina ise müdaheleci ve dolayısıyla emperyaldi. Atina’nın tiranları demokratik hükümetle değiştirmesi, bu ilişkinin emperyal doğasını etkilemedi.
Bir imparatorluk, bir merkez devleti ile merkezden kontrol edilen bir veya daha fazla çevre devlet arasındaki eşit olmayan bir ilişkidir. En basit haliyle, kontrol askeri işgal veya diğer resmi siyasi müdahale anlamına gelir, ancak gayriresmi ekonomik veya kültürel etkiyi de kapsayabilir. Tek başına ekonomik baskı, hükümetleri manipüle etmek için sıklıkla yeterliydi. Din, İdeoloji ve diğer kültürel güçler sıklıkla politik veya ekonomik iknaya eşlik etmiştir.
Bununla birlikte, Çevredeki ülkelerin kültürü kendi çekiciliğini uygulayabilir ve en ünlüsü örneğin Çin’in Moğol fethinde olduğu gibi fethedici bir gücü asimile olmakla tehdit edebilir. Bu nedenle, kültürel emperyalizm imparatorluğun gerekli bir parçası değildir.
Aslında, Bir kültür bitip diğerinin başladığı karar verme zorluğu göz önünde bulundurulduğunda, ikisi de başlı başına kültürel farklılık değildir. Modern çağda, ulus devletin sınırları bu meseleyi çözmeye çalışmıştır, Ancak ulus devlet, çevredekilerden farklı bir kültür ve standart bir dil etrafında çekirdek devlet oluşturmuştur. Sonunda kültürel kimliğini başarı ölçütü ortak bir düşman karşısında bir olabilmektir ve bu çoğu imparatorluğun bir aşamada verdiği bir sınavdır.
Bu şekilde tanımlanan imparatorlukların 1000 yıl boyunca nasıl yükseldiğini, devam ettiğini ve düştüğünü açıklamak için çekirdeğin, çevrenin ve uluslarası durumun her birinin incelenmesi gerekir.
Çekirdek devlet, çekişen devletlere emperyal bir barış getirme hayalinden tutunda ekonomik sömürü arzusuna, Fetih zaferi için şehvete ya da evanjelizm, dini ya da ideolojik için heveslere kadar genişleme için çeşitli büyüme motivasyonlarını arandığı yerdir.
Çevre, çok önemli direniş veya işbirliğinin aranacağı yerdir. Özellikle, bir çok imparatorluğun kaderi, en iyi çıkarlarının nerede olduğuna karar veren çevredeki liderlere bağlıydı. Çoğu zaman, çekirdek bir imparatorluğun yükselişinin bir hesabını verebilirken, çevre onun kalıcılığını daha iyi açıklar.
Antik dünyadaki imparatorluk örnekleri arasında Sümer, Babil, Asur, Hitit, Mısır, Pers, Makedon, İnka, Aztek ve en ünlüsü Roma imparatorlukları sayılabilir.
